Quinta do Sobreiró de Cima Grande Reserva Trás-os-Montes 2016

O winie od tego producenta w wersji reserva miałem już okazję pisać tutaj, a dziś wino z jeszcze wyższej półki, grande reserva. O samym producencie miałem już okazję pisać, warto zaś przypomnieć sam region, który winiarsko nie jest doceniany nawet przez samych Portugalczyków. Trás-os-Montes czyli za górami, to biedny i dość jałowy region zlokalizowany za górami Marão oraz Alvão (stąd nazwa), graniczący od zachodu z regionem Minho, a na wschodzie z hiszpańskimi regionami Galicja i Kastylia. Górski klimat i nieurodzajne ziemie bardzo często na glebie złożonej z bazaltowych łupków dają wina lżejsze niż w sąsiednim Douro z silnymi nutami mineralnymi. Nie wiem jak samym Portugalczykom ale mi te wina całkiem odpowiadają.

Quinta do Sobreiró de Cima Grande Reserva Trás-os-Montes 2016

Quinta do Sobreiró de Cima Grande Reserva Trás-os-Montes 2016 wyprodukowano z odmian touriga nacional, trincadeira i bastardo. Za produkcję odpowiedzialny był winemaker Luís Cortinhas. Winogrona na wino zbierane były ręcznie, proces winifikacji odbywał się w tankach ze stali nierdzewnej. Następnie wino dojrzewało w beczkach z dębu francuskiego i amerykańskiego przez 12 miesięcy.

W efekcie uzyskano wino o silnych i świeżych jeszcze aromatach owoców leśnych, przypraw i lukrecji. W smaku wino kipi owocowością, przyjemną kwasowością i finiszem opartym na zintegrowanych taninach. Choć lżejsze od win z południa Portugalii jest skoncentrowane i pełne, przyjemnie rozchodząc się w ustach. Dla poszukiwaczy odmiennych stylów wino powinno zdać się niezwykle interesujące.

Wino serwowane do deski francuskich serów i węgierskich wędlin. Wino bardzo dobre. Zakup własny.

Jerzy Moskała

Advertisement

Weingut Friedrich Pfalz Spätburgunder 2020

Do pewnych win warto wracać, choć nie zawsze może do dokładnie tych samych. Wina z Weingut Friedrich z Pfalz to dla mnie najczęściej wina z odmiany spätburgunder, która na świecie jest dużo bardziej znana pod francuską nazwą pinot noir. Rocznik 2018 tego wina miałem okazję opisać tutaj, tym razem rocznik 2020, dużo świeższy, może jak na PN nawet nieco za świeży. Ale zawsze wart sprawdzenia.

Weingut Friedrich Pfalz Spätburgunder 2020

Weingut Friedrich Pfalz Spätburgunder 2020 w zapachu jest piękny i wieloaspektowy nos z aromatami malin, wiśni, runa leśnego, goździków, wanilii, kakao, runa leśnego, pieprzu i nutami kwiatowymi. W smaku wino jest filigranowe, bogate w finezję, z pięknymi nutami owocowymi, mineralnymi, delikatnie korzenne, jedwabiste, eleganckie i bardzo długo utrzymujące się. Bardzo udane wino, niezwykle przyjazne w degustowaniu oraz piciu i jeśli nie ciekawsze to na tym samym, wysokim poziomie, jak rocznik 2018. Serwowane do (o dziwo) niezwykle polskiej potrawy, jaka są gołąbki, sprawdziło się znakomicie.

Wino bardzo dobre. Otrzymane w prezencie.

Jerzy Moskała

Mont´Alegre Reserve Trás-os-Montes 2019

Mont´Alegre Reserve Trás-os-Montes 2019 to kolejne wino od duetu Francisco Gonçalves oraz Paulo Gonçalves. Tym razem mamy do czynienia z winem oznaczonym jako reserve, co w przypadku win portugalskich oznacza, że szacowne kolegium regionalne dopuszcza możliwość takiej klasyfikacji tego konkretnego wina.

Słów kilka o regionie. Ulokowany poza górami Marão i Alvão (stąd jego nazwa – po polsku “Za górami”), na północ od rzeki Douro i na wschód od regionu Minho, przy granicy z Hiszpanią. Klimat suchy, gleby biedne, głównie granit i łupki. Co jednak nie przeszkadza winoroślom i znajduje swoje odzwierciedlenie w mineralności produkowanych tu win.

Mont´Alegre Reserve Trás-os-Montes 2019

Mont´Alegre Reserve Trás-os-Montes 2019 to w porównaniu do opisanego wcześniej Tinta Amarela wino bardziej złożone. W kolorze głębokiej czerwieni idącej w kierunku czarnym oferuje w zapachu aromaty aromaty ciemnych owoców leśnych, przypraw oraz tostowe. Do tego dochodzą delikatne nuty cedru, ziół i minerałów. W smaku bogate, zaokrąglone i pełne, o owocowych nutach jagód, borówek, żurawiny, świetnej i żywej kwasowości, długim finiszu opartym o taniny i lekko pieprzne mineralne nuty. Nie emanuje jak Tinta Amarela buchającą owocowością, raczej elegancją.

To wynik doboru odmian touriga nacional i tinta amarela zbieranych ręcznie z parceli na wysokości ponad 650 m. n.p.m. Po winifikacji wino dojrzewało przez 13 miesięcy w beczkach z dębu francuskiego. Wino ma potencjał dojrzewania ale degustowane już dziś do dojrzewających serów i wędlin sprawdziło się znakomicie.

Wino bardzo dobre. Zakup własny.

Jerzy Moskała

Bacalhôa Catarina Setúbal 2021

Wina z Setúbal jakoś rzadziej goszczą na moim blogu, ale to niedopatrzenie powinienem skorygować. Dziś wino z Bacalhôa, firmy założonej w 1922 roku, wówczas pod nazwą João Pires & Sons. Dziś to w pełni nowoczesne przedsiębiorstwo produkujące rocznie ok 20 milionów litrów wina, dysponujące 15 000 dębowych beczek i powierzchnią upraw ​winorośli około 1000 hektarów. Imponujące czyż nie? Ale co ważne oprócz produkcji masowej można w ich portfolio znaleźć wina o dobrej jakości, które z czystym sumieniem można postawić na stole do niedzielnego obiadu.

Bacalhôa Catarina Setúbal 2021 to wino wyprodukowane z odmian fernão pires, chardonnay oraz arinto. Winemakerem jest kobieta, Filipa Tomaz da Costa, pokazująca, że wina z Setúbal potrafią być eleganckie. Grona do win zbierano ręcznie, fernão pires i arinto fermentowały w tankach ze stali nierdzewnej, chardonnay zaś fermentowało i dojrzewało przez 6 miesięcy w beczkach z dębu francuskiego. Niestety producent nie podał w jakich proporcjach poszczególne odmiany złożyły się na wino.

Niemniej efekt wyszedł bardzo ciekawy. Wino w kolorze jasnej słomy. W zapachu aromaty kwiatowe, nieco owoców tropikalnych i nut mineralnych. W smaku pojawiają się brzoskwinie, owoce tropikalne, żywa kwasowość. Finisz oparty o nuty mineralne jest dość długi i przyjemny.

Wino niezwykle udane, z wyraźną stylizacją na białe burgundy, choć raczej te z południa. Połączone z sałatką z tuńczykiem okazało się bardzo udane. Warto byłoby je wykorzystać do lekkich ryb jak pstrąg czy szczupak.

Wino dobre. Zakup własny.

Jerzy Moskała

Mont´Alegre Tinta Amarela Trás-os-Montes 2017

Mont´Alegreto projekt związany z dwoma nazwiskami: Francisco Gonçalves oraz Paulo Gonçalves. Pierwszy z nich to enolog i winemaker, drugi to manager, który mimo relatywnie młodego wieku zdobył doświadczenie kierując firmami poza regionem. Obaj zobaczyli szansę w winach z Trás-os-Montes, a ich produkty pokazują z jednej strony tradycję lokalnych win, z drugiej nowoczesność.

Tinta Amarela to odmiana znana również jako trincadeira. Wykorzystywana jest do produkcji porto, ale pojawia się również w winach niewzmacnianych, najczęściej w kupażach. Co ciekawe w okolicach Lizbony, Tinta Amarela znana jest jako espadeiro, która to nazwa w regionie Minho i leżącej po drugiej stronie granicy Galicji oznacza jeszcze inną odmianę. No cóż – portugalski świat odmian jest nieco złożony.

Tinta Amarela to winogrono o fioletowej skórce, dość trudna w uprawie, z tendencją do chorowania i krótkim “oknem czasowym” na zbiór. Ale trafione w punkt potrafi się wspaniale odwzajemnić. Uprawia się ją głównie w regionach winiarskich Douro, Dão oraz Alentejo. No i jak widać również w Trás-os-Montes.

Mont´Alegre Tinta Amarela Trás-os-Montes 2017

Mont´Alegre Tinta Amarela Trás-os-Montes 2017 to wino wytworzone z gron zebranych z działek ulokowanych ok. 700 m. n.p.m. Parcele mają charakterystyczne dla regionu podłoże granitowe, co daje nuty mineralne odczuwalne również w smaku. Zbiór rzecz jasna ręczny. Wino w kolorze ciemnego amarantu, nieco lśni i błyszczy w świetle, co daje bardzo ciekawe efekty w kieliszku. W zapachu mocne aromaty dojrzałych owoców, dominacją owoców ciemnych nad czerwonymi. Bardzo świeże te owoce mimo rocznika 2017. W smaku nadal dominuje owocowość, ale świetnie balansowana przez żywą jeszcze kwasowość oraz nuty mineralne. Długi i bardzo przyjemny finisz oparty o taniny z lekkim pieprznym posmakiem. Alkohol umiejętnie ukryty.

To wino niezwykle mi się spodobało żywiołową owocowością, choć można je już ocenić jako w pełni dojrzałe. Degustowane do pieczonej szynki sprawdziło się znakomicie, choć i zwolennicy dań wegetariańskich znajdą w nim szansę na udane połączenia z daniami z papryką, bakłażanem czy pomidorami.

Wino bardzo dobre. Zakup własny.

Jerzy Moskała

Casa da Passarella Somontes Reserve Serra da Estrela Dão Tinto 2013

Obecnie Casa da Passarella obejmuje 60 hektarów winnic zlokalizowanych na wysokości od 600 do 800 metrów nad poziomem morza. Co ciekawe winnice rosną na stosunkowo ubogich ubogich glebach granitowych, co jednak nie przeszkadza uzyskiwaniu dobrych plonów. Główną białą odmianą uprawianą na tych terenach jest encruzado (wino opisałem tutaj), zaś z czerwonych to te odmiany, które złożyły się kupaż tego wina.

Touriga nacional to najbardziej znana i uważana za najszlachetniejszą z odmian portugalskich. Stanowi podstawę wielu win produkowanych w całej Portugalii, a ostatnio zaczyna być sadzone również w Bordeaux. Tinta roriz to z kolei nic innego jak znane na terenie całego Półwyspu Iberyjskiego tempranillo. Alfrocheiro to odmiana głównie odpowiedzialna za głęboki kolor wina, zaś jaen to nic innego, jak znana z hiszpańskiej Galicji mencia, dająca winu lekkość i kwasowość. Całość połączona daje, co w przypadku win portugalskich jest bardzo popularne, wino o zaplanowanej przez winemakera budowie. A w tym przypadku winemakerem był Paulo Nunes.

Casa da Passarella Somontes Reserve Serra da Estrela Dão Tinto 2013

Grona do wina zbierane były ręcznie, a następnie podlegały one selekcji. Po odszypułkowaniu każda odmiana użyta do produkcji wina podlegała osobnej winifikacji w zbiornikach ze stali nierdzewnej, a następnie wino dojrzewało w beczkach z dębu francuskiego (w 50% nowych) przez 12 miesięcy, a po zabutelkowaniu w butelkach.

W efekcie uzyskano wino o dojrzałym rubinowym kolorze, o sporej koncentracji. W zapachu wino emanuje aromatami czerwonych oraz leśnych owoców, fiołka, goździków, lukrecji, jałowca i gałki muszkatułowej oraz czekolady, jak również mineralne. W smaku dojrzałe owoce świetnie zbalansowane ze świeżą kwasowością i zintegrowanymi taninami. W winie pojawiają się nuty ziołowe, zaś finisz jest długi i bardzo przyjemny.

Warto zwrócić uwagę, że wino świetnie dojrzało, a te dziesięć lat od daty produkcji dodało winu klasy. To pokazuje, jak znakomicie potrafią się starzeć wina od tego producenta i warto zastanawiać się nad zakupem również pod kątem dojrzewania win we własnych piwniczkach. Obecnie sprzedawany przez producenta rocznik 2020 ma potencjał co najmniej 8 lat na dojrzewanie.

Wino połączone z zestawem dojrzewających wędlin i serów. Sprawdziło się znakomicie.

Wino bardzo dobre. Zakup własny.

Jerzy Moskała

Hímesudvar Tokaji Kövérszőlő 2020

O wcześniejszym roczniku tego wina miałem okazję napisać tutaj, ale warto wracać do tych samych win w różnych rocznikach. Szczególnie z odmian, które nie tylko w Polsce, ale w ogóle poza Tokajem są mało znane. Kövérszőlő to odmiana, która na Węgry przywędrowała najpewniej z terenów współczesnej Rumunii, dokładnie z Cotnari, w okręgu Iași, gdzie jest uprawiana od czasów panowania księcia Stefana Wielkiego, czyli II połowy XV wieku. Znana tam jest do dziś jako grasă de cotnari, czyli “tłusta” z Cotnari, a na Węgrzech ma podobne znaczenie. Historycznie kövérszőlő prawie całkiem wyginęło w Tokaju w czasie epidemii filoksery, ale odmiana powoli odtwarzana trafia coraz częściej do kupaży oraz win jednoszczepowych.

Hímesudvar Tokaji Kövérszőlő 2020

Mimo swojej nazwy wino nie jest aż tak gęste, tłuste. Raczej lżejsze z lekka opalizującymi poblaskami. W zapachu dominują nuty cytrusowe i kwiatowe. W smaku spora dawka kwasowości, pojawiają się nuty owoców pestkowych. Lekkie, bardzo świeże – rzekłbym za świeże. To wino potrzebuje jeszcze czasu i te dwa lata od roku produkcji to zdecydowanie za wcześnie. Trzeba mu dać nieco dojrzeć.

Powoli zaczynam się przyzwyczajać do faktu, że tak wiele win białych swoje optimum osiąga dopiero pewnym czasie leżakowania. Na pewno tak jest w rieslingami, tokajami czy szerzej z winami o sporej dawce kwasowości. Na szczęście mam jeszcze drugą butelkę – poczekam z nią kolejne dwa lata.

Wino (pewnie będzie) bardzo dobre.

Jerzy Moskała

Casa da Passarella Somontes Encruzado Dão Branco 2021

To, że Portugalczycy lubują się we własnych, lokalnych odmianach, nie jest nowością. Dla poszukiwaczy nowych smaków Portugalia jest więc niczym sklep z cukierkami dla dzieci – wciąż można szukać nowych i nowych smaków. Do takich mniej znanych odmian można zaliczyć encruzado – odmianę typową dla regionu Dão, choć spotykaną również w innych regionach północnej Portugalii, najczęściej w kupażach.

Encruzado to odmiana dająca wina o wyjątkowej jakości. Zarówno w wersji świeżej, jak i starzonej w dębowych beczkach, daje wina chrupkie o wyraźnej łupkowej mineralności. Zapewne wina z tej odmiany spodobały by się miłośnikom białych burgundów, gdyż wina z tej odmiany w odbiorze kojarzą się właśnie z tymi słynnymi winami.

Casa da Passarella Somontes Encruzado Dão Branco 2021

Przykładem wina z tej odmiany jest Casa da Passarella Somontes Encruzado Dão Branco 2021. Wino z regionu Dão, od producenta, który w tej formule funkcjonuje od 11 lat, ale tradycje produkcji wina sięgają lat 150. Za produkcję wina odpowiada Paulo Nunes, a samo wino zostało wytworzone w 100% z gron odmiany encruzado zbieranych ręcznie. Maceracja i winifikacja odbywała się w drewnianych kadziach, zaś wino leżakowało na osadzie przez 6 miesięcy.

Wino w kolorze jasnej słomy. W zapachu dominują nuty cytrusowe i mineralne. W smaku wino bardzo świeże, chrupkie, zbalansowane choć z silnym akcentem kwasowości i długim, bazującym na mineralności finiszu.

Wino bardzo świeże, żywe, niezwykle przyjemne w odbiorze. degustowane do sałatek sprawdziło sie znakomicie.

Wino bardzo dobre. Zakup własny.

Jerzy Moskała

Ultreia Saint Jacques DO Bierzo Mencia 2020

Choć apelacja DO Bierzo powstała w 1989 roku dopiero w ostatnich latach stało się o niej głośniej. Ten winiarski region położony wprawdzie w Kastylii y León, ale o charakterystyce bardziej zbliżonej do pobliskiego galicyjskiego D.O. Valdeorras niż do apelacji wzdłuż rzeki Duero, leży na pograniczu ścierających się mas powietrza znad Atlantyku oraz kontynentalnego. Kluczowe znaczenie dla uprawy winorośli mają pasma górskie Sierra de Caruel, Sierra de Ancares na zachodzie oraz Kordyliery Kantabryjskiej na północy, które ograniczają wpływ Atlantyku na rzecz cieplejszych mas powietrza. Jeśli dodać do tego lokalizację winnic w Bierzo na pagórkowatym terenie na sporej wysokościach 450-1 000 m n.p.m. to warunki klimatyczne wydają się znakomite. Również podłoża piaszczyste, acz ze sporą obecnością łupków i kwarcytów sprzyjają nasadom winorośli. Wśród uprawianych odmian winorośli dominuje czerwona mencía (około 70% wszystkich uprawianych krzewów), ale pojawia się również tradycyjna doña blanca (10%), oraz coraz popularniejsze godello. Całość tworzy więc potencjał dla win lżejszych, o sporej kwasowości, zbliżonej do win z Galicji, przy jednoczesnym wysokim wysłonecznieniu.

Ultreia Saint Jacques DO Bierzo Mencia 2020

Choć godello staje się coraz popularniejsze w regionie to króluje mencía. Odmiana wymagająca, ale bardzo plastyczna, daje lżejsze, ale złożone wina. Takim jest Ultreia Saint Jacques DO Bierzo Mencia 2020 wyprodukowane przez winemakera Raúla Péreza. Wino w 100% z odmiany mencía po ręcznych zbiorach, a następnie winifikacji winogron z łodygami w używanych beczkach o pojemności 5 tys litrów dojrzewało w używanych beczkach z dębu francuskiego o pojemności 1,5 tys. litrów przez 12 miesięcy.

W efekcie uzyskano wino o ciemnym rubinowym kolorze. W zapachu dominują czerwone owoce, fiołki, przyprawy i nuty mineralne. W smaku pojawiają się mocne aromaty czerwonych owoców, ale również nieco poziomek, pomarańczy, delikatne nuty kawy i przypraw. Bardzo świeże o zrównoważonej kwasowości i długim, niezwykle przyjemnym finiszu opartym o zintegrowane taniny. Wraz z rozwojem wina w kieliszku staje się ono bardziej złożone, a taniny coraz wyraźniejsze.

Wino degustowane do pieczonych piersi kurczaka sprawdziło się znakomicie podobnie jak do dojrzałych serów. Wino potrafi oczarować swoją elegancją i niezwykła przystępnością nawet dla mniej wprawnych osób.

Wino bardzo dobre. Zakup własny.

Jerzy Moskała

Pagos del Moncayo Prados Coleccion Garnacha 2019

Aragonia wraz z regionem Campo de Borja znana jest z win z odmiany garnacha. To właśnie stąd pochodzi ten szczep, który był do niedawna znany głównie z win popularnych, a staje się coraz bardziej uznana jako wina jakościowe. Winnica Pagos del Moncayo mieści się u stóp gór Sierra del Moncayo, na wysokości 600 m. n.p.m., zaś dominujący jest tu klimat kontynentalny z gorącymi dniami, ale i zimnymi nocami. Winnica nie jest duża, bo to zaledwie 7 hektarów, ale może poszczycić się 80-letnimi krzewami winorośli.

Bodega Pagos del Moncayo została założona w 2006 przez rodzinę Aibar, która bazuje na tradycyjnej produkcji wina. A zatem zbiór winogron jest ręczny, grona dostarczane są w tradycyjnych 20-kg koszach, ugniatanie winogron odbywa się w ręcznych prasach, maceracja przebiega w otwartych kadziach. Całość ma na celu zachowanie jak najwyższej jakości produktu przy tradycyjnych metodach wytwarzania. Jeśli do tego dodać ideę zrównoważonego rozwoju, jaki przyświeca twórcom winnicy, to mamy szansę na wysokiej jakości wino wytworzone z zgodnie z duchem tradycji.

Pagos del Moncayo Prados Coleccion Garnacha 2019

Obok właściciela Pedro Aibara pierwsze skrzypce gra enolog Gonzalo Marchant. Wytworzone wino leżakuje dziesięć miesięcy w dębowych beczkach, a następnie w butelkach. W efekcie uzyskano świetne wino o głębokim, rubinowym kolorze, niezwykle głębokich i świeżych aromatach czerwonych owoców, średniej kwasowości i długim finiszu. Wino pełne i dojrzałe pokazuje całą ekspresję odmiany garnacha. Po prostu piękne.

Wino degustowane do pieczeni z jelenia i wieprzowiny sprawdziło się znakomicie. Miłośnicy win z odmiany garnacha/grenache powinni je koniecznie spróbować. Wino bardzo dobre, dostępne m.in w Republika Wina.

Jerzy Moskała